Ministerstwo Infrastruktury przegrało cztery sprawy dotyczące umorzenia wniosków o wydanie pozwoleń na wznoszenie lub wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich (PSZW – pozwolenia lokalizacyjne). Są to wnioski składane jeszcze w latach 2017-19. Po wejściu w życie w lutym 2021 roku ustawy o offshore stare wnioski zostały kilka miesięcy potem umorzone na podstawie art. 106. Pozwala on na umorzenie wniosków, których lokalizacja nie odpowiada obszarom określonym w załączniku nr 2 ustawy. W ten sposób wyczyszczono teren pod drugą rundę aplikacyjną o lokalizacje morskich farm wiatrowych.
Z umorzeniem wniosków lokalizacyjnych nie zgodziły się m.in. spółki Ocean Winds, które w czerwcu i lipcu tego roku wygrały trzy sprawy przed warszawskim WSA. Z uzasadnienia wyroków wynika, że dotyczą one obszarów: 45.E1 na Ławicy Słupskiej oraz 14.E4 i 14.E3 na Ławicy Odrzańskiej. Spółki należące do OW poprawiły wnioski dotyczące farm wiatrowych MFW Neptun, Pomorze II, Pomorze III i w ten sposób lokalizacje tych elektrowni zmieściły się w załączniku 2 ustawy o offshore. W uzasadnieniu sąd podał, że ocena czy obszar przedsięwzięcia odpowiada obszarom określonym w załączniku nr 2 do ustawy offshore powinna mieć miejsce w dacie orzekania, a nie na dzień wejścia ustawy o offshore w życie. Ponadto ocenił, że lokalizacja nie musi całkowicie pokrywać się z obszarami z załącznika 2.
Czytaj także: Dlaczego Minister Infrastruktury przegrał w sprawach o lokalizacje farm wiatrowych na morzu
Natomiast spółka należąca do Iberdroli Sea Wind Genaker wygrała sprawę przed WSA mimo tego, że nie zmieniała lokalizacji w swoim wniosku z 2019 r. Zdaniem Sądu, zasadne jest umorzenie postępowania tylko odnośnie tej części wniosku, której lokalizacja wykracza poza obszar z załącznika 2. W pozostałej zaś części postępowanie winno być prowadzone co do meritum. Co ciekawe, wniosek Sea Wind Genaker mieści się aż na trzech z czterech obszarów z załącznika 2 na Ławicy Odrzańskiej, choć uzasadnienie ich nie wymienia (14.E.1, 14.E2, 14.E4).
Ministerstwo Infrastruktury może odwołać się od wyroków do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Gdyby MI zignorowało wyroki WSA i mimo nich przyznało w nowej rundzie pozwolenia lokalizacyjne, to mogłyby one zostać później zaskarżone. W drugiej rundzie skutecznie złożono ponad 130 wniosków, z czego 58 dotyczy Ławicy Odrzańskiej i 5 obszaru 45.E1.
