Warszawa, 02.02.2022 (ISBnews) – Sąd Unii Europejskiej oddalił skargę Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa na decyzję Komisji Europejskiej, która uznała, że wyjaśnienia i zobowiązania podjęte przez Gazprom w celu uwzględnienia zastrzeżeń Komisji dotyczących dostaw hurtowych gazu w państwach Europy Środkowo-Wschodniej z lat 2011-2015 są wystarczające, poinformował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). Sprawa (T-616/18)) dotyczyła skargi na decyzję Komisji Europejskiej z 2018r.
W ocenie sądu, decyzja zatwierdzająca te zobowiązania nie jest obarczona błędami proceduralnymi lub merytorycznym.
W latach 2011–2015 Komisja Europejska podjęła wiele działań w celu przeprowadzenia dochodzenia w przedmiocie funkcjonowania rynków gazu w Europie Środkowo-Wschodniej. W tych ramach wszczęła ona dochodzenie przeciwko Gazprom PJSC i Gazprom export LLC w przedmiocie dostaw gazu do ośmiu państw członkowskich, to jest do Bułgarii, Republiki Czeskiej, Estonii, na Łotwę, Litwę, Węgry, do Polski i na Słowację.
W kwietniu 2015 r. Komisja zarzuciła Gazpromowi nadużywanie pozycji dominującej na krajowych rynkach dostawy gazu w tych państwach.
Uznała, że strategia Gazpromu obejmowała trzy grupy potencjalnie antykonkurencyjnych praktyk:
– Gazprom narzucał ograniczenia terytorialne w umowach o dostawy gazu zawieranych z hurtownikami oraz z niektórymi odbiorcami przemysłowymi w zainteresowanych państwach;
– ograniczenia terytorialne umożliwiły Gazpromowi prowadzenie nieuczciwej polityki cenowej w pięciu z zainteresowanych państw, to jest w Bułgarii, Estonii, na Łotwie, Litwie i w Polsce, poprzez narzucanie wygórowanych cen;
– Gazprom uzależnił dostawy gazu do Bułgarii i Polski od uzyskania określonych zapewnień ze strony hurtowników w zakresie infrastruktury przesyłu gazu.
Gazprom domagał się wyrażenia zgody przez PGNiG na zwiększenie kontroli Gazpromu nad zarządzaniem inwestycjami na polskim odcinku gazociągu jamalskiego, jednego z głównych gazociągów tranzytowych w Polsce.
W celu rozwiązania tych problemów, Gazprom przedstawił Komisji projekt zobowiązań.
W 2017 r. PGNiG złożyło do Komisji skargę na praktyki Gazpromu, które – jak podaje TSUE – pokrywały się z zastrzeżeniami w zakresie konkurencji wyrażonymi już w piśmie Komisji do Gazpromu w sprawie przedstawienia zarzutów. Skarga została jednak odrzucona przez Komisję. Decyzją z maja 2018 r. Komisja zatwierdziła i uczyniła wiążącymi ostateczne zobowiązania przedstawione przez Gazprom oraz zamknęła postępowanie administracyjne.
PGNiG zwrócił się do sądu Unii Europejskiej skargę o stwierdzenie nieważności tej decyzji, uznając, że Komisja naruszyła regulacje unijne zasadę proporcjonalności z uwagi na to, iż zobowiązania są niekompletne i niewystarczające, oraz naruszyła wiele postanowień TFUE.
Sąd Unii Europejskiej w ogłoszonym dzisiaj wyroku (T-616/18)) uznał, że zaskarżona decyzja nie jest obarczona żadnym z błędów proceduralnych lub merytorycznych.
Sąd oddalił zarzut, w którym PGNiG zarzucił Komisji, że zaakceptowała ona ostateczne zobowiązania Gazpromu, mimo że nie uwzględniają one zarzutów dotyczących gazociągu jamalskiego. Zaznaczył, że wymogi związane z poszanowaniem zasady proporcjonalności nie mogą oznaczać, iż na wszystkie zastrzeżenia w zakresie konkurencji wyrażone w ocenie wstępnej, należy koniecznie uzyskać odpowiedź w zobowiązaniach zaproponowanych przez przedsiębiorstwo.
Sąd oddalił twierdzenie, że Komisja uniemożliwiła organom ochrony konkurencji i sądom krajowym podjęcie działań przeciwko praktykom Gazpromu. W istocie, choć nie mogą one podejmować decyzji, które byłyby sprzeczne z zaskarżoną decyzją, Komisja nie stwierdziła braku naruszenia prawa konkurencji Unii, podkreślono.
Sąd oddalił zarzut zaakceptowania przez Komisję ostatecznych zobowiązań, mimo że nie uwzględniają one zarzutów dotyczących praktyk cenowych. Przypomniał, że Gazprom zobowiązał się wprowadzić do umów na co najmniej trzy lata nowy proces rewizji formuł cenowych, zawartych z odbiorcami w pięciu państwach.
Sąd oddalił zarzut, w którym zostało zakwestionowane zaakceptowanie przez Komisję ostatecznych zobowiązań, mimo że nie uwzględniają one zarzutów dotyczących ograniczeń terytorialnych. A także zarzut, zgodnie z którym Komisja naruszyła cele polityki energetycznej Unii, które zostały określone w art. 194 ust. 1 TFUE. Sąd zaznaczył, że w przypadku postępowania w sprawie zobowiązań Komisja może, w ramach swojej wstępnej oceny, uwzględnić cele wynikające z innych postanowień traktatu, by stwierdzić wstępnie brak naruszenia reguł konkurencji. Ponadto – zdaniem sądu – PGNiG nie wykazało, że zobowiązania Gazpromu są jako takie sprzeczne z celami polityki energetycznej lub z zasadą solidarności energetycznej.
Oddalił również argument skarżącej dotyczący okoliczności, że Komisja wprowadziła w błąd zainteresowane strony w ramach badania rynku. A także argumenty dotyczące naruszenia różnych uprawnień proceduralnych przy rozpatrywaniu skargi PGNiG do Komisji z 2017 r. dotyczącej praktyk Gazpromu.
(ISBnews)
