ME pokazało propozycje cen w aukcjach OZE w 2017 r.

Ministerstwo Energii przedstawiło propozycje cen referencyjnych, czyli maksymalnego wsparcia dla poszczególnych technologii OZE w aukcjach w 2017 r. W stosunku do cen z 2016 r., na 21koszyków, cena referencyna zmieniła się w 12. W ośmiu przypadkach wzrosła, a w czterech spadła.

Dotyczy: ceny referencyjne w aukcjach OZE w 2017 r.
Wykonuje: ustawa o OZE
Tytuł: Rozporządzenie Ministra Energii ws. ceny referencyjnej energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w 2017 r. oraz okresów obowiązujących wytwórców, którzy wygrali aukcje w 2017 r.
Etap: konsultacje publiczne
Następny etap: ministerstwo – przyjęcie

{loadmodule mod_email}

Projekt rozporządzenia został przekazany do konsultacji publicznych, które mają potrwać do 1 lutego. Okres wsparcia ustalono na 15 lat od momentu wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej, potwierdzonego wydanym świadectwem pochodzenia albo od dnia sprzedaży po raz pierwszy energii elektrycznej po dniu zamknięcia aukcji.

Wzrosły ceny referencyjne dla biogazu nierolniczego – z odpadów, oczyszczalni ścieków i innych źródeł. Wyższy pułap ustawiono też dla różnych rodzajów współspalania biomasy oraz dla małych (do 1 MW) źródeł wiatrowych na lądzie i małych (do 1 MW) instalacji hybrydowych.

Spadły natomiast ceny dla dużych (ponad 1 MW) źródeł wiatrowych na lądzie, dużej i małej fotowoltaiki oraz dla dużych instalacji hybrydowych.

Przy okazji ministerstwo wyjaśnia w uzasadnieniu pewne założenia, jakie przyjęło przy kalkulowaniu cen referencyjnych. Na przykład przyjęcie różnych cen sprzedaży ciepła w przypadku instalacji wykorzystujących biogaz rolniczy oraz instalacji CHP wykorzystujących biomasę wynika z faktu, iż w przypadku jednostek CHP na biomasę ciepło jest głównym produktem, a jednostki tego typu wytwarzają ciepło głównie na potrzeby sieci ciepłowniczych, co oznacza, że mają zapewniony stały jego odbiór. W przypadku biogazowni rolniczych, które lokalizowane są na terenach wiejskich, ilość odbiorców ciepła jest mocno ograniczona, co powoduje, iż podmioty posiadające tego typu instalacje decydują się na sprzedaż ciepła po dużo niższych cenach po to, aby znaleźć odbiorcę, o ile w ogóle istnieje odpowiednia sieć ciepłownicza. Ministerstwo zauważa, że wysokie ceny ciepła zniechęcają do budowy takiej sieci.

W przypadku małej instalacji hybrydowej założono wkłady do produkcji poszczególnych źródeł:

• 40 proc. z małej (do 1 MW) instalacji wykorzystującej biogaz rolniczy;
• 30 proc. z małego (do 1 MW) źródła wiatrowego na lądzie;
• 10 proc. z małej (do 1 MW) hydroelektrowni;
• 20 proc. z małej (do 1 MW) instalacji fotowoltaicznej.

Dla dużej (ponad 1 MW) instalacji hybrydowej przyjęto następujące udziały:

• 20 proc. z dużej (ponad 1 MW) instalacji wykorzystującej biogaz rolniczy;
• 60 proc. z dużej (ponad 1 MW) instalacji wiatrowej na lądzie;
• 20 proc. z dużej (ponad 1 MW) instalacji fotowoltaicznej.

Dodatkowo przyjęto, że w przypadku małych instalacji hybrydowych głównym elementem będzie biogazownia rolnicza. Struktura została zaprojektowana z myślą o spółdzielniach energetycznych oraz klastrach energii, gdzie wykorzystywane będą głównie źródła rozproszone o większej stabilności wytwarzania energii elektrycznej oraz wytwarzające ciepło, przede wszystkim z myślą o zaspokajaniu lokalnych potrzeb energetycznych – wyjaśnia ministerstwo.

Z kolei dla dużych instalacji hybrydowych założono, iż będą to głównie duże źródła wiatrowe z uwagi na niższe koszty wytwarzania energii w tej technologii. Inne źródła stanowić będą jedynie uzupełnienie oraz będą pełnić funkcję „bilansowania” – zapewniania większej stabilności lub ciągłości wytwarzania.

W przypadku cen referencyjnych dla instalacji zmodernizowanych, przyjęto je na takim samym poziomie jak dla instalacji nowych z powodu braku odpowiednich projektów referencyjnych.

Wszystkie stawki są stawkami netto. Rozporządzenie ma wejść w życie 14 dni po ogłoszeniu.

{loadmodule mod_email}