Spis treści
Temat ST3 Offshore w ciągu ostatnich dwóch lat opisywaliśmy na łamach portalu WysokieNapiecie.pl kilkukrotnie. Każdy z kolejnych przetargów, które ogłaszała syndyk Natalia Leszczyńska, wydawał się zwiększać szanse na pozytywny finał tej historii. Zwłaszcza w otoczeniu, w którym rozwój morskich farm wiatrowych zaczął być jednym z głównych tematów nie tylko europejskiej, ale też polskiej energetyki.
Jednak efekt zawsze był taki sam, czyli brak ofert – mimo, że zainteresowanie na rynku było. Bez solidnych przesłanek syndyk nie miałaby racjonalnych powodów do tego, aby uparcie ogłaszać kolejne postępowania, do tego nie obniżając ceny. O potencjalnych kupcach, o których nieoficjalnie mówiono w branży, pisaliśmy również na portalu WysokieNapiecie.pl.
Dwie oferty czekają na otwarcie
Nic nie może jednak trwać bez końca, bo celem syndyka jest zaspokojenie wierzycieli upadłej spółki. Dlatego przystępując do szóstego przetargu syndyk ogłosiła, że będzie to ostatnia szansa zakup przedsiębiorstwa w całości. Natomiast jeśli i tym razem skończy się brakiem ofert, to będzie konieczne przystąpienie do sprzedaży poszczególnych części masy upadłości.
Przetarg ruszył 10 lutego, a cena wywoławcza – podobnie jak w ostatnich trzech podejściach – została ustalona na 164,3 mln zł. Termin składania ofert mijał w piątek 3 marca o godz. 14. Szóste podeście, jak się okazuje, tym razem może okazać się skuteczne.
Jak poinformowała nas syndyk Natalia Leszczyńska, w przetargu wpłynęły dwie oferty. Jednocześnie wyjaśniła, że na razie nie możemy uzyskać informacji o tym, do kogo należą. Oferty wpłynęły w zamkniętych, nieoznaczonych kopertach. Ich otwarcie ma nastąpić podczas niejawnego posiedzenia w sądzie, ale najpierw sędzia-komisarz musi wyznaczyć jego termin.
Leszczyńska wyraziła nadzieję, że nastąpi to w nadchodzącym tygodniu. Otwarcie ofert pozwoli na podjęcie dalszych działań. Jeśli któryś z oferentów postanowił od razu podbić stawkę ofertą o wiele wyższą od ceny wywoławczej, to pozostanie wskazać zwycięzcę przetargu.
Możliwe jest również, że oba podmioty zgłosiły się do postępowania z ofertami na poziomie ceny wywoławczej, więc wtedy będzie potrzebna dogrywka w postaci aukcji. Istotne jest również ustalenie tego, czy oferenci poprawnie złożyli wadium, które ustalono na 16,5 mln zł.
Syndyk może więc być jak na razie bardzo zadowolona z przebiegu wydarzeń. Nie dość, że w końcu udało się doczekać realnego zainteresowania ST3 Offshore – w postaci złożonych ofert, a nie tylko deklaracji, to dodatkowo jest jeszcze szansa, że spółka zostanie sprzedana za kwotę wyższą niż wywoławcza. To natomiast zwiększa szansę na jak największe zaspokojenie wszystkich grup wierzycieli.
Wygrana w przetargu to nie wszystko
Procedura przetargowa jest objęta poufnością i syndyk dopiero po jej rozstrzygnięciu ma poinformować o końcowym wyniku. Do tego momentu nie poznamy więc odpowiedzi na kluczowe pytanie, czyli o to, kto i za ile chce kupić szczeciński fabrykę.
W połowie lutego pisaliśmy, że według naszych informatorów faworytem jest duński Vestas. W październiku ubiegłego roku ten największy na świecie producent turbin wiatrowych ogłosił, że wybuduje w Szczecinie nową fabrykę, gdzie będą montowane gondole i piasty turbin. Zakład zatrudniający ok. 700 osób ma powstać w dzielnicy Skolwin, graniczącej z Policami.
Jednak koncern dla swojego zaplecza produkcyjnego i logistycznego ma potrzebować znacznie więcej miejsca, co czyni tereny ST3 atrakcyjnymi. Vestas jest też m.in. dostawcą turbin na potrzeby farmy morskiej Baltic Power, którą Orlen postawi wspólnie z Northland Power. Ponadto Orlen w Świnoujściu chce wybudować terminal instalacyjny, który będzie obsługiwał budowę bałtyckich wiatraków.
Jeśli założyć, że jedną z ofert mógł złożyć Vestas, to do kogo może należeć druga z nich? Od osoby z branży offshore usłyszeliśmy, że najwięksi europejscy gracze raczej starają sobie za bardzo nie wchodzić w drogę.
Jeśli więc wpłynęły dwie oferty, to można zakładać, że jedna należy do firmy z Europy, a druga do podmiotu z Azji. W przypadku ST3 Offshore dotychczas w tym kontekście mówiło się o zainteresowaniu ze strony Daijin Heavy Industry – chińskiego producenta fundamentów dla morskich farm wiatrowych.
Niezależnie od tego, kto wygra przetarg, to trzeba jeszcze pamiętać o tym, że nie przesądza to ostatecznie o tym, czy ST3 Offshore ostatecznie trafi do zwycięzcy postępowania. Procedura sprzedaży szczecińskiego zakładu – podobnie jak w przypadku każdej nieruchomości leżącej na terenie portu morskiego – jest obwarowana dodatkowymi warunkami.
Po pierwsze, na zbycie wymagana jest zgoda ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej, udzielona w drodze decyzji administracyjnej. Po drugie, Zarządowi Portów Morskich Szczecin-Świnoujście (a następczo Skarbowi Państwa) przysługuje prawo pierwokupu nieruchomości, a termin na złożenie oświadczenia w tym zakresie wynosi sześć miesięcy.
W obecnych realiach geopolitycznych potencjalny nabywca ST3 Offshore na pewno zostanie dokładnie sprawdzony, a narodowość kapitału, który za nim stoi, może mieć znaczenie. Dlatego na świętowanie ostatecznego sukcesu syndyk i wierzyciele będą musieli jeszcze poczekać. W negatywnym scenariuszu mogłoby przykładowo dojść to tego, że długa procedura administracyjna skończyłaby się brakiem zgody ministra na sprzedaż.
Jeśli nie fundamenty, to mniejsze gabaryty
W tym miesiącu mijają trzy miesiące od ogłoszenia upadłości ST3. Firma ze Szczecina miała być kołem zamachowym polskiego przemysłu offshore, ale jej losy niestety potoczyły się inaczej.
Teraz to bardziej w fabryce, którą ma wybudować Vestas, można upatrywać impulsu, jaki przesądzi o mocnym rozwoju tej branży na Pomorzu Zachodnim. Z jednej strony pozwoli ona rozwinąć współpracę z lokalnymi wykonawcami i poddostawcami, a z drugiej stanowi szansę na przyciągnięcie kolejnych zagranicznych inwestorów, którzy kooperują z duńskim koncernem.
Dlatego tak nurtującym pytaniem jest to, jaką rolę w tej układance miałoby pełnić ST3 Offshore. Pełna odpowiedź pojawi się zapewne dopiero wtedy, gdy procedura sprzedaży spółki zostanie definitywnie zamknięta.
Już wcześniej pisaliśmy, że spółce może być trudno wrócić do swojej pierwotnej roli, czyli producenta fundamentów dla morskich elektrowni wiatrowych. Postęp technologiczny w branży offshore jest bardzo duży, co sprawia, że infrastruktura ST3 może być już za mała w stosunku do gabarytów współczesnych fundamentów, jacketów czy elementów pośrednich.
Jednocześnie jednym najcenniejszych aktywów spółki pozostaje lokalizacja, czyli wyspa Ostrów Brdowski, z której towary mogą być transportowane przez Morze Północne, Bałtyk oraz żeglugą śródlądową. Natomiast samo zaplecze ST3 może też służyć do produkcji innych, mniejszych gabarytowo elementów dla branży offshorowej czy stoczniowej.
Pomorze Zachodnie stawia na offshore
Na rozstrzygnięcia dotyczące ST3 czeka regionalna gospodarka, a wojewódzki samorząd w sektorze offshore upatruje jednego z głównych filarów rozwoju regionu.
– Doświadczenie, kompetencje i potencjał firm z Pomorza Zachodniego otwierają przed nimi perspektywę aktywnego uczestnictwa lub wspierania większych graczy w procesie budowy i eksploatacji morskich farm wiatrowych – czytamy w raporcie Potencjał województwa zachodniopomorskiego w zakresie morskiej energetyki wiatrowej, którego premiera odbyła się w ostatnich dniach.
W opracowaniu, przygotowanym przez Politykę Insight dla Urzędu Marszałkowskiego Województwa Zachodniopomorskiego podkreślono, że planowane inwestycje otwierają tamtejszym firmom drogę do kontraktów związanych z morskimi wiatrakami.
– Zlokalizowane w województwie firmy mają bardzo duże doświadczenie w produkcji ich komponentów, dzięki czemu stosunkowo łatwo mogą włączyć się na etapie ich montowania – wskazano w raporcie.
– Wysoko ocenić należy potencjał dostaw samych turbin, jak i ich fundamentów. W tym drugim przypadku niezbędna jest jednak odbudowa lokalnej zdolności produkcyjnej. W regionie działają ponadto firmy mogące zaangażować się w produkcję i montaż okablowania turbin oraz stacji elektroenergetycznych, jak i dostawę stali oraz maszyn – dodano.
Natomiast jako największą przewagę konkurencyjną regionu autorzy raportu wskazali dostęp do rozwiniętej infrastruktury portowej.
Znajduje się tam kilkanaście portów morskich, zarówno w ujściu Odry, jak i na wybrzeżu Bałtyku. Dwa z nich – porty w Szczecinie i w Świnoujściu – mają status obiektów o podstawowym znaczeniu dla polskiej gospodarki. W ubiegłym roku zakończyła się też modernizacja toru wodnego Szczecin-Świnoujście, który pogłębiono do 12,5 m.
– Jednak wszystkie zachodniopomorskie porty mogą aktywnie uczestniczyć w stawianiu i obsłudze morskich farm wiatrowych w Polsce. Przy czym te w Szczecinie i Świnoujściu wciąż dysponują dużymi terenami, także pod przyszłe zaplecze infrastrukturalno-technologiczne. Oba miasta są też atrakcyjne dla partnerów produkujących sprzęt lub komponenty morskich farm – wskazano.
Coraz bardziej realne zakończenie sagi, związanej ze sprzedażą ST3 Offshore, to jeden z elementów, który sprawia, że takie raporty jak ten powyższy zaczynają mieć potwierdzenie w rzeczywistości, a nie służą głównie tylko pokrzepieniu serc samorządowców.
Zobacz też: Baltic Power wybiera największe turbiny wiatrowe offshore od Vestas
