Dążyć do ambitnego globalnego porozumienia, czy nawet go nie podpisywać? Co bardziej opłaci się Polsce i jakie rzeczywiście mamy pole manewru? Oddzielamy politykę od faktów i podsumowujemy realne możliwości polskich negocjatorów na rozpoczynającej się dziś konferencji klimatycznej ONZ w Paryżu.
Nowy minister energii miał w jednych rękach skupiać wszystkie zadania związane z górnictwem, energetyką i polityką klimatyczną, ale nie będzie. Na razie zamiast łączyć, rząd jeszcze bardziej podzielił kompetencje.
Trwa wyścig między między Komisją Europejską a rządami państw UE. Państwa, póki jeszcze mogą, próbują modelować swój rynek energii. Urzędnicy z Brukseli chcą żeby modele te mieściły się w wyznaczonych przez nich ramach. Najgorsze jednak jest to, że rządy państw muszą działać już dziś, a ucieranie unijnego prawa zajmie co najmniej dwa lata.
Ostatnie lata zmieniły zasady gry na rynku paliw energetycznych – surowce zaczęły ze sobą konkurować, a zmiany w jednym regionie w ciągu kilku miesięcy wywołują konsekwencje na innych rynkach. Kostki domina ruszyły – i o tym decydenci powinni pamiętać podczas szczytu klimatycznego.
